Då familien Mossestad Brekken auka frå tre til fem gjorde dei eit spenstig val: Dei bytta ut 100 kvadrat­meter i Førde med 230 m² i Vadheim, og det har gitt langt fleire fordelar enn berre ei økonomisk oppside – mellom anna i form av meir besøk.

Marita Mossestad var skeptisk. Ho er oppvaksen i Høyanger, ein tettstad som er planlagt og arkitekt­teikna som ein by. Og Vadheim? Ligg ikkje det høgt på lista over «verdas kjedelegaste vegkryss»?

– Eg hadde i grunn aldri lagt merke til Vadheim, berre køyrt forbi. Men då eg kom litt utanfor riksvegen såg eg at det jo er kjempefint her. Både fjorden, med småbåt­hamna, og innover i dalen og turterrenget der. Og så er det også veldig gode solforhold her, seier Marita.

Ho arbeider i Førde, og har også tidlegare pendla til jobb.

– Å pendle frå Høyanger var litt tungt. Det er luksus å bu her i forhold. No er det god veg og null stress, og det tek eigentleg ikkje så mykje lenger tid å komme seg på jobb enn då vi budde i Førde. Men no når vi bur her kan vi gå til alt; butikk, skule og barnehage – det er heilt herleg, fortel ho.

Rekkehuset dei budde i tidlegare låg nemleg 8 km frå Førde sentrum. Og med det pris­nivået som «sunnfjord­cityen» etter kvart har nådd, var det uaktuelt for det unge paret å finne ein stor nok bustad meir sentralt i byen. Med rask familie­auke frå tre til fem som pådrivar, kom dei til at det var ei betre løysing å auke reise­avstanden litt.

Robin Brekken, som opphaveleg er frå Vadheim, fortel at han måtte jobbe litt og ringe rundt for å få kjøpe huset dei no bur i. Det er nemleg ikkje slik at det er «flust med hus» som står tomme i bygda.

– Den nybygginga som no er planlagt, er derfor veldig bra, meiner han.

Robin pendlar også til jobb i Førde, og synest det fungerer godt:

– Eg har nokre kompisar som bur på Sande, øvst oppe. Om vi går ut døra samtidig, møtes vi også til same tid på E39.

Begge fortel om eit unikt samhald i bygda. Om det til dømes er dårleg vêr ein søndag kan byde­folket møtast på skulen, slik at ungane får leike i lag i gymsalen. Dei har også innarbeida eigne tradisjonar, som t.d. å gå saman inn til Fossen med faklar på nyttårsafta.

– Her går folk saman og får til ting. Vi har frisbeepark, volleyballbane, «Vamibley Stadion» og ikkje minst Vaimamarknaden – den blir større år for år. Og no er det snakk om å byggje klatrepark ved skulen. I Vadheim er innstillinga at det er berre til å «køyre på», fortel Robin.

Den mest positive overraskinga var likevel at flyttinga til Vadheim også vart ein sosial opptur:

– I Vadheim sit ikkje folk i kvar si stove, med kvar sin kaffikopp. Her kjem folk på besøk, seier Robin.

– Ja, vi har aldri hatt så mykje besøk som etter at vi flytta til Vadheim. For slekt og venner som køyrer forbi, er det jo kjapt å svinge innom, legg Marita til.

I tillegg kjem og den økonomiske oppsida av å flytte ein gyllen halvtime frå Førde. Huset dei no bur i kosta under halvparten av rekke­huset dei flytta frå i Førde.

– Det er no du skal kjøpe i Vadheim, tenker eg. Den prisveksten vi har sett i området rundt Førde, vil også komme hit, meiner Robin.

Han får støtte frå profesjonelt hald, frå Pål Anders Kårstad, som mellom anna står bak etableringa av den ny­skapande digitale eigendoms­tenesta Web­megling:

– Generelt får ein meir for pengane når ein kjøper bustad på stader som Vadheim. Og det Høyanger kommune no gjer, er heilt riktig. Ved å leggje til rett for utbygging av 12-14 nye bueiningar vil det vere eit stimuli både for omskifting i den lokale eigedoms­marknaden, men også for tilflytting.

Det er fleire grunnar til at Kårstad ser potensiale i Vadheim. Ei realisering av den planlagde Vadheim Aquapark vil både gi arbeids­plassar og generere meir nærings­aktivitet i bygda. Og når E39 blir løfta opp i tunell forbi sentrum, vil Vadheim verkeleg stå fram som ei fjordperle.

– Eg trur Vadheim vil oppleve eit løft, ja, seier Pål Anders.